Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Μαΐου, το έτος έγραφε 1937. Τα ρολόγια έδειχναν 7:25 το απόγευμα, όταν στη βάση Lakehurst του New Jersey, κατά τη διάρκεια της πρόσδεσης, το καμάρι της ναζιστικής Γερμανίας, το αερόπλοιο Hindenburg τυλιγόταν στις φλόγες, στέλνοντας 35 ανθρώπους στον θάνατο. Αυτή ήταν και η χαριστική βολή στα αερόπλοια, μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία η οποία από τότε προσπαθεί να διώξει από πάνω της την τεράστια κηλίδα του Hindenburg.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική για τα αερόπλοια. Πρόκειται για μια θαυμάσια τεχνολογία, οικονομική, οικολογική, αλλά και ασφαλής! Τα αερόπλοια ήδη από την εποχή του Hindenburg χρησιμοποιούσαν ήλιο, ένα αδρανές αέριο το οποίο δεν καίγεται. Με τις ΗΠΑ, τη μοναδική χώρα που παρήγαγε ήλιο τότε, να έχει απαγορεύσει την εξαγωγή του πολύτιμου αερίου ήδη από το 1925, η Γερμανία αναγκαστικά είχε στραφεί στο υδρογόνο, ένα φθηνό, ελαφρύ, αλλά και ιδιαίτερα εύφλεκτο αέριο.
Από το 1937, όμως, η τεχνολογία έχει προχωρήσει και πλέον τα αερόπλοια επανέρχονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η μεταφορά ανθρώπων και αγαθών με εντελώς οικολογικό τρόπο είναι απολύτως εφικτή με αερόπλοιο, καθώς η άνωση προέρχεται από το ίδιο το αέριο και όχι από τις αεροδυναμικές επιφάνειες – και επομένως δεν εξαρτάται από την ταχύτητα. Επίσης, ένα αερόπλοιο, σε περίπτωση βλάβης, δεν πρόκειται να πέσει στο έδαφος, όπως ένα αεροπλάνο, αλλά θα συνεχίσει να αιωρείται. Παράλληλα, οι ηλεκτρικοί κινητήρες και οι μπαταρίες του σήμερα επαρκούν για την μετακίνηση, χωρίς να απαιτείται κάποιο άλμα στην τεχνολογία. Τα αερόπλοια μπορούν να δώσουν μια εναλλακτική στις μετακινήσεις, ειδικά φορτίων, με μηδενικούς ρύπους και εντελώς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Εδώ κάπου εμφανίζεται η Euro Airship, μια εταιρεία η οποία αναπτύσσει την τεχνολογία εδώ και δέκα χρόνια, είναι έτοιμη να κάνει το μεγάλο βήμα με το Solar Airship One, το πρώτο της πρωτότυπο αερόπλοιο. Ο στόχος είναι να κάνει τον γύρο του κόσμου, όχι σε 80 μέρες, αλλά πολύ πιο γρήγορα (περίπου 20). Το Solar Airship One είναι σχεδιασμένο να χρησιμοποιεί ηλεκτρικούς κινητήρες, ενώ ολόκληρη η πάνω επιφάνεια του αερόπλοιου είναι καλυμμένη με ηλιακούς συλλέκτες, οι οποίοι θα τροφοδοτούν τους κινητήρες και όλα τα ηλεκτρικά συστήματα του σκάφους, ενώ η περίσσεια θα συλλέγεται από ειδικές κυψέλες υδρογόνου, οι οποίες θα παρέχουν ενέργεια το βράδυ.
Η αποστολή έχει ως στόχο το λεγόμενο “proof of concept”, δηλαδή να αποδείξει πως ένα τέτοιο πλήρως αυτόνομο αερόπλοιο μπορεί να λειτουργήσει και να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο ταξίδι. Παράλληλα, ο γύρος του κόσμου θα γίνει περνώντας από πολλές χώρες, με στάσεις ώστε να προωθήσουν την τεχνολογία και την ασφάλεια των αερόπλοιων – και να διώξουν το φάντασμα του Hindenburg.
Και λίγα στοιχεία για τους δύσπιστους. Το Solar Airship One θα κινείται με ταχύτητα περί τα 100 χλμ/ώρα, ταχύτητα πολύ χαμηλότερη από ένα αεροπλάνο αλλά περίπου 10πλάσια από ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης, θα είναι σε θέση να μεταφέρει 10πλάσιο φορτίο απ’ ότι ένα αεροπλάνο, στο ¼ του κόστους. Το κύριο σώμα του αερόπλοιου θα είναι γεμάτο με 50.000 κυβικά μέτρα ηλίου, χωρισμένο σε 15 τμήματα. Ένα πλεονέκτημα ακόμη είναι το ότι ένα αερόπλοιο δεν χρειάζεται τεράστια αεροδρόμια μήκους χιλιομέτρων για να προσγειωθεί· μπορεί να σταματήσει σχεδόν οπουδήποτε.
Τα σχέδια θέλουν την πτήση του Solar Airship One να εκτελείται το 2026, σε υψόμετρο περίπου 6.000 μέτρων και θα καλύψει περίπου 40.000 χιλιόμετρα απόστασης. Μάλιστα, έχουν ήδη επιλεχθεί οι τρεις πιλότοι: η Dorine Bourneton, ο Michel Tognini, και ο Bertrand Picard. Ειδικά ο τελευταίος φέρει τη βαριά παράδοση της οικογένειας Picard, με πολλές γενιές πρωτοπόρων και εξερευνητών.
Πλέον οι βάσεις έχουν τεθεί. Τώρα το μόνο που απομένει είναι ο κόσμος να δεχθεί την τεχνολογία αυτή, ξεχνώντας το τραγικό περιστατικό του Hindenburg, το οποίο μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες στο παρελθόν. Το Solar Airship One είναι ένα βλέμμα προς το μέλλον.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.